Spijker begint langzaam uit haar dal te kruipen hoor. Oh moie wat ben ik ziek geweest… En Spijker die zich niet goed voelt, trekt zich terug. Niet “piepen” dat het allemaal niet zo lekker gaat. Niemand lastig vallen en wachten tot het weer beter gaat 👍🏼.

Na 4 prednison kuren (en ws nr 5 ook nog 🥴) gaat het wel heul erg de goede kant op. En eindelijk (hehe) na 3 jaar durf ik eindelijk toe te geven dat bepaalde dingen gewoon niet meer lukken/kunnen. Pppfff dat was een soort van bevalling hoor. Spijker die toe mag geven dat ze iets ‘niet’ kan…

Ik kom ook allemaal nieuwe mensen tegen, die dan weer zo lief zijn, en waar we weer volgende uitdagingen mee aan gaan ☺️. Wel even opletten dat de agenda niet overvol komt te staan, want dan kom ik mezelf weer dubbel en dwars tegen, en dat hoort ook wel beetje bij mij 🤨. Het is alles of niks, zwart of wit… 50 tinten grijs staat niet in mijn woordenboek en men is nooit te oud om te leren 😇.

De uitdaging die nog staat, en die ook door gaat, is de 11-stedenwandeltocht. Het is een errug slecht moment om nu aan mensen te vragen of ze me willen sponsoren want heb m’n eigen spaarcentjes ook over gemaakt naar giro 555. Wat er nu gebeurt in Oekraïne 🇺🇦 is vreselijk.  En lieve schatten, eet er ajb geen boterham minder om. Wat niet gaat, gaat niet. Paula (mijn lief) zei tegen mij, misschien meisje, misschien zijn er wel mensen die EN-EN kunnen… Geld over maken voor Oekraïne EN jou nog een beetje sponsoren…. Dus wie weet.

De overnachtingen zijn geregeld, de oppas voor Dutsel en Einstein ook. Kleine kabouter gaat mee 😊🙃☺️. Al is het het laatste wat ik doe (en dat is niet zo hoor 😇), de 11-stedenwandeltocht ga ik lopen 👣👣.