Mocht Spijker haar creatieve geestje een paar dagen geleden nog van alles willen, nu even helemaal nie hoor. De Minions hebben ‘iets’ te goed geluisterd toen ik zei, dames en heren neem het ervan want dit is echt de LAATSTE keer.
Moie wat gaan ze “los” daarbinnen (en dat is maar goed ook hé, of het fijn is is een tweede 😉)
Alle bijwerkingen die er altijd al een beetje geweest zijn, en vaak redelijk NA elkaar zijn er nu allemaal tegelijk. Spieren die echt niet willen. Mijn overbuurvrouw van 90 met haar rollator beweegt soepeler dan Spijker 🤣🤣. Ben zoooo blij dat Duo Penoti bij Benitons liggen… (mocht er iemand nog een scootmobiel te leen hebben voor de komende paar dagen 😉).
Slijmvlies in het mondje schijnt deze keer ook helemaal aan vervanging toe te zijn. Voordeel is dan weer wel dat Spijker een ‘kunstbezitje’ heeft dus haar tandjes in een bakje met water kan kwieken, mits er niemand is dan toch, EN de telefoon niet gaat, want die neemt ze dus dan NIET op. Lang leve Kamille oplossingen en spoelen maar. En Paula heeft kleine cupcackjes gebakken die heerlijk weg te slobberen zijn 💝💝💝.
De oogjes hebben besloten, ach, als jij toch niet naar buiten hoeft, waarom zouden wij dan op scherp gaan staan? De concentratie boog heeft zich weer terug getrokken richting garnaal dus handwerken oid lukt niet, wat niet erg is, want oogjes werken niet mee.
En dit is allemaal tijdelijk. Spijker slaapt zich door de dag heen, echt bizar. Gisteren alles bij elkaar 15 uur geslapen of zo 🤭🤭
En wat Spijker nog wel het grappigst vindt van allemaal (en daar ben ik best beetje trot op ook 😊), ik kan er me niet druk om maken. Zelfs m’n ADHD hersentjes staan even op ‘on hold’. Het is zoals het is. Al ga ik op m’n kop staan, ik verander er niks aan. Hier mogen we even doorheen en dat gaan we doen. Muziekje erbij, Snowy is niet bij me weg te slaan. Heb een heerlijke bank die ‘prima’ ligt en slaapt… De uurtjes glijden zo door de vingers, ik kijk op de klok en er zijn weer 2 uur weg. Geen idee waar ze gebleven zijn, dus we komen de tijd wel door.
