Spijker mocht vandaag weer richting fysio om een lekker uurtje te fitnessen. Wendy (mijn fysio) vroeg of ik na de laatste keer last had gehad van spierpijn of dat alles goed gegaan was. Het “domste” wat ik ooit had kunnen zeggen is: “Viel wel mee hoor, bejaardengym was zwaarder.

“Oh”, zei Wendy, “is dat zo??” Twee van die twinkelende oogjes boven een mondmasker uit… Nou dat heeft Spijker geweten hoor. Geen ‘vertrouwde’ oefeningen, nee een hoop nieuwe dingen.

Spijker heeft behoorlijk last van haar rechterschouder, dus die werd wel ontzien vandaag. “Doen we toch lekker de beenspiertjes” 😈😈. “Ben je al klaar voor vandaag, of wil je nog meer?” Kom maar hoor, Spijker laat zich niet kennen… dom dom dom…

Ik heb spieren in mijn lijf, waarvan ik niet eens wist dat ze er zaten. Koelt het eindelijk af buiten, dus willen Dutsel en Einstein (tenminste als ik Dutsel uit haar bench krijg, want regen is nu al reden om er in te kruipen) weer lekker lopen. En eerlijk is eerlijk, Spijker heeft de km’s ook gemist hoor… En morgen, maar vooral overmorgen, gaat het auwww doen… niet te filmen…

Eigen schuld, Heule dikke bult… Leer maar eens om je snuit te houden 🤔😤😤