Ken je dat? Dat je eigenlijk ná een half uur nadat je je bed uit gekomen bent, al weet… Spijker, doe jezelf, en vooral de mensheid, een plezier, ga in een hoekje zitten en wacht tot deze dag voorbij is. Want dit is niet JOUW dag…

Dat je de suikerpot vult, de deksel net een beetje scheef zit en als je m terug wil zetten in de kast, dat ding uit je handen glipt en de suiker over de wereld vliegt…

Dat als je wil gaan diamond painten en je hebt je bakje gevuld met de goeie kleur steentjes en je dus net de beschermfolie eraf geschoven hebt, dat het bakje volkomen onverwacht omflipt en dus alle steentjes net op dat stukje ondergrond terecht komen. Met z’n allen .

Dat als je naar de winkel fietst en gepasseerd wordt door een auto, die samen met de bestuurster 110 jaar oud is, en de auto toch echt pas 3 maanden of zo. En dat de bestuurster dus denkt: Mijn plaats is rechts op de weg. Ja, mevrouw, met uitzondering van het stukje weg, wat ze aangegeven hebben met een mooi oranje rood kleurtje en een witte stippellijn er langs, MET een rond blauw bord met een fiets erin. Dan is het FIETSPAD Muts.

Dat je aan komt in de winkel en op zoek gaan naar de gekoesterde wandelschoenen, die dus echt niet kan vinden en na 15 min toch maar gaat vragen of iemand wil vertellen waar ze ze verstopt hebben en dan te horen krijgt. Sorry, maar de container is hier niet aangekomen dus wij hebben ze niet. In Aarle Rixtel zijn ze wel.

Dat je dan gelukkig wel een Heule lieve vriendin hebt die zegt “kom Spijker, dan gaan we lekker ff met de auto”. En dan dus 2 bruggen over mag, die ook alle twee open staan…

Dat er dan gelukkig nog 1 maatje 37 in de bak ligt, die keurig ingepakt zijn en die ik dus eigenlijk niet ‘durf’ te passen, en bij navraag bij het personeel daar gelukkig wel toestemming voor krijg .

Dat er toch echt heel erg duidelijk op de verpakking staat dat er een ‘uitneembare binnenzool’  in de schoenen zit. En dat dat fijn is want Spijker heeft steunzolen dus het is wel lekker handig dat die er in passen. En Spijker heeft wel kleine voetjes, maar wel brede voetjes dus het mag wel soort van lekker zitten met de km’s die we nog voor de boeg hebben.

Dat ik wel degelijk ‘weerstand’ voelde bij het zooltje eruit halen en zoiets dacht van, ja jammer zooltje maar je mag afscheid nemen van het schoentje want daar gaan mijn steunzooltjes wonen… Dat ik dus het hele binnenzooltje aan flarden trok omdat die er dus stevig ingelijmd zat… En dat ik dus nu de schoenen voor mijn gevoel wel “moest” kopen omdat ze soort van ‘stuk’ waren nu…

Dat ze (de schoenen) gelukkig wel goed passen, breed genoeg zijn aan de voorkant en mijn zooltjes er voor gemaakt lijken te zijn. Dus Spijker heeft nu ‘nieuwe’ wandel schoentjes .

Dat, als je je avondeten op tafel hebt  staan en bedenkt, nou het is nog wel ERRUG warm, kan nog wel gauw even plas gaan doen vóór ik ga eten, en dan terug in de kamer kom, 2 honden aan tref met de voorpoten OP tafel die jou bord staan leeg te vreten (Goh, van wie zouden ze DAT nou toch geleerd hebben )…

Zo’n dag…