Maandagmorgen de eerste van een serie onderzoeken die deze week plaats gaan hebben.

De Conditie- cq fietstest. Spijker begon al met een redelijke achterstand, want er is ook een doucheruimte, om je na de test even op te frissen of te douchen en daar had de vorige ‘fietser’ even zijn deospuitbus leeg gespoten 😳😳. Ik had gelukkig mijn ‘puffers’ mee en die mocht ik ook gebruiken. En de sportarts was zo vriendelijk om even wat ademhalingsoefeningen met me te doen voor alles van start ging.

Het enige ‘mindere’ eraan is dat je een kap op je neus en mond krijgt, en dat vind ik niet fijn. Daarbij paste daarna natuurlijk mijn brilletje er niet meer bij dus alle metertjes wazig of zelfs niet eens traceerbaar op het laatst.

EN je mag niet praten (en die is voor Spijker ook heul lastig hoor 🤣🤣). Daarna is het fietsen fietsen fietsen en steeds beetje zwaarder. Ik mocht NIET gaan staan op de trappers, want dan zou het hartfilmpje flippen.

Om de zoveel minuten meten ze je bloeddruk op en omdat de fiets zoveel lawaai maakte mocht ik dan linkerhand van het stuur halen en strekken, anders hoorde ze het niet. Nou is fietsen al niet mijn hobby, berg op fietsen al helemaal niet, en bergop met 1 handje aan het stuur is bijna niet te doen.

Op een gegeven moment zei de sportarts, we gaan er mee stoppen, en ik had zoiets NEE, KAN NOG WEL STUKJE, dus schudden met het hoofd. Toen wilde Spijker versnelling lager, en die zitten er dus nie op… Dus misschien nog 5 seconde of zo door geploeterd en toen was het echt klaar.

Bij iedere pedaaltred had ik een soort ‘mandela’ in mijn hoofd (het laatste stuk dan, want dan trap je wat langzamer… Dutsel – Einstein – Dutsel – Einstein – Wandel – Wandel…

Of het ‘genoeg’ gaat zijn, ik heb geen idee, en heb wel alles gegeven wat ik had. Volgende week dinsdag horen we daar de uitslag van.

Wordt vervolgd …