Spijker zou eind vorige week of begin deze week teruggebeld worden door het MMC. Vandaag is het woensdag en dat vind ik niet meer ‘het begin van de week’. Dus vanochtend al mijn moed bij elkaar geraapt en wederom gebeld…

Gelukkig had ik dezelfde assistente aan de lijn en ze herkende het verhaal. Ze ging lezen in de historie en kwam tot de ontdekking dat de andere (oncologische) longarts het helemaal met me eens was en dat die afspraak vervroegd kon en mocht worden. Alleen ‘mijn’ longarts is op vakantie, dus vervroegen bij hem gaat dus niet. Daar zat de verwarring…

De oncologische longarts was op dat moment niet bereikbaar. Met de assistente dat ze me vandaag nog terug zou bellen. Heel de dag de foon binnen handbereik… En toen ze om 17.00 nog niet gebeld had, dacht ik natuurlijk al weer dat ze niet meer zou bellen vandaag.

Gaat om 17.30 de foon. Ziekenhuis…. Ik zou U terug bellen vandaag. Het was beetje gekkenhuis vandaag hier en ik hou ervan om mijn afspraken na te komen.

De oncologische longarts had de foto bekeken en dacht dat er niet zo veel aan de hand zou zijn, en ze kon mijn ‘paniek’ helemaal begrijpen. Dus voor de zekerheid gaan ze morgen of overmorgen een CT-scan maken. Daar zie je meer op dan op een röntgenfoto en hebben we ook meteen zekerheid.

Ben zo blij en dankbaar dat ze vanuit het MMC met me mee willen denken en dat ze me serieus nemen.

Wordt wederom vervolgd…