Er wordt niet zo veel geblogd de laatste tijd, en dat komt omdat er ook heel erg weinig gebeurt. Zowaar hier in ons kabouter paleisje RUST in de tent.😊💖

Met nog het telefoontje van de oncoloog ‘vers’ in het achterhoofd (terwijl dat toch al plaats had in maart van dit jaar) “Hou er rekening mee, dat mocht U besmet raken met het Corona virus, er voor U geen plaats gaat zijn op de IC….”, lockdownen we hier rustig door. En eerlijk is eerlijk, het gaat Spijker steeds beter bevallen 🤭😊.

Een ‘inkle loom’ op tafel, een spinnenwiel er naast (naast de tafel dus 😁) en een breiwerkje binnen handbereik en Spijker komt haar dagen wel door. Er liggen nog een aantal boeken te wachten om gelezen te worden. Er liggen nog wat freubelwerkjes waar nog een laatste hand aan gelegd mag worden, en dan zijn die ook weer klaar 💪🏼👍🏼.

Heel, heel voorzichtig gaan we de wandel training weer oppakken en voorlopig gaat dat nog samen met de hondjes. Vanaf februari/maart gaan we daar echt serieus mee aan de gang (dwz afstand opbouwen en dan zonder honden, dus km’s maken en daarbij nog zorgen dat de hondjes voldoende beweging krijgen 😇😎).

Dutsel zit gelukkig weer goed in haar velletje. Was wel even schrikken om te horen dat ze eerder 8 is dan pas 4, wat mij verteld was door de stichting waar ze weg komt. En de waarheid zal er ongetwijfeld ergens tussen liggen hoor. Wat ik me dan wel afvraag is: Waar is ze in die tussentijd nog allemaal geweest?? En daar zullen we wel nooit achter komen. Met haar dagelijkse pijnstilling en een compleet maffe Einstein om haar heen, gaat ze (voor zover mogelijk) weer vrolijk door het leven 🐾🐶.

Kortom, in dit geval, is geen nieuws, goed nieuws. Er valt gewoon niet zo heel veel te vertellen 😇. Spijker voelt zich prima, verveeld zich geen seconde en gelukkig is er een telef