Spijker heeft 2 dagen zo’n 30 cm boven de grond gezweefd. Het is “klaar”, het is “over”, we kunnen door met ons leven… 💪🏼💪🏼👍🏼.

Nu storten we als het ware even met de snufferd op de grond 😳. Tuurlijk komen er nog een paar pittige dagen aan, en kom op Spijker, ga slingers hangen, want het is de laatste keer 🎉🎉. Heb zo veel plannen, wil zo veel gaan doen… Slaapkamer schilderen, weefgetouw boven in elkaar zetten, want Spijker gaat ‘iets’ doen met kleding, wat, dat weet ik nog niet precies, maar WEL iets. Ga al zovast spinnen, ga nuttige dingen doen, en NIKS, maar dan ook NIKS komt er uit mijn handjes 😢.

Heb zondag complete pyjama dag gehad, en voelde me daar zo schuldig over dat ik vanochtend om kwart over 8 stond te strijken 😎.

Nu is de 8-baan klaar, alleen Spijker is vergeten uit te stappen of zo. Zo bizar. Mag echt even in sneltrein vaart gaan leren om om te gaan met wat de geest wil en wat het lijfje nu kan. En die is lastig. Veel lastiger dan/als ik dacht…

De honden liggen nog even in pension, want heb mezelf de kans gegeven om zo goed mogelijk te herstellen en me wat rust te geven, en oh wat was ik blij dat ik vanochtend niet naar buiten hoefde. Wat een klein wereldje en als Spijker ergens last van heeft is het parfum, houtkachels en hoge luchtvochtigheid. Dus ook nog super slechte ‘honden mama’…

Hoeveel mensen komen er zooo veel slechter uit, en hoeveel medelijden kan je hebben met jezelf… Kop op Spijker, raap jezelf bij elkaar een gaan met die banaan 💪🏼👍🏼👍🏼