Voor de eerste keer in mijn leven word ik er mee geconfronteerd dat ik 2x in een jaar een narcose gehad heb, en een Chemo kuur er over heen. 2x een amputatie, en wil daar niet bij stil blijven staan. Wordt nu door mijn eigen lijf een ‘halt’ toe geroepen… In  hoeverre ga ik daar aan toe geven… Daar heb ik dus helemaal géén zin in, en zal wel mogen (lees MOETEN 😳🙄).

Er komt helemaal niks uit m’n handen, ja het uitlaten der honden, en daarna gewoon 3 kwartier uit mogen blazen 😡. Het ‘ploeteren’ door de sneeuw, hoe mooi ik het ook vind…

Het niet meer in staat zijn om vóór en achter de paden sneeuw vrij te krijgen 😡. Nou staat mijn buurvrouw van 82 sneeuw te scheppen… Hoe ‘schuldig’ kan je je voelen…

En Spijker is moe… zo ontzettend moe 😢.

ik wil slapen tot het voorjaar, gewoon niet meer wakker worden, me ‘laven’ aan het zonlicht…