Sinds mijn Chemokuur merk ik dat mijn dappere strijdende Minions heel veel goed werk gedaan hebben 💪🏼.
EN merk ook dat die dappere strijders het verschil nog niet zo goed weten tussen ‘foute’ en ‘goede’ cellen 🥴. Dat neem ik ze niet kwalijk hoor, en soms brengt dat hilarische situaties met zich mee.
Iemand legt mij iets uit, gaat onverwacht over in het (voor mij) compleet Chinees en mag het nog tig keer uitleggen, want mijn hersentjes pikken het gewoon NIET op. Sommige nieuwe info gaat er gewoon niet in 😳.
Probeer mij iets uit te leggen over teruglopende secondes bij een magnetron en je bent me kwijt… ik snap het niet 😳.
Spijker is nog wel een ‘Bucketlistdingetje’ aan het afstrepen en heeft sinds kort rijles bij Manege de Stap.
Aan m’n evenwicht hebben de Minions ook behoorlijk getrokken…dus mag echt opnieuw leren rijden.
EN merk dat ik het verschil tussen links en rechts niet meer meteen kan maken 🤣🤣🤣. Dus vóór ik het weet, sta ik met Denzel midden in de bak, omdat ik hem de verkeerde signalen geef…. Daar kan Denzel niks aan doen, dat is gewoon een hele lieve manege pony die reageert op de signalen die hij krijgt en ik zit (bijna) schaterend op z’n rug omdat ik me realiseer dat ‘de fout’ wel degelijk bij mij ligt…
Gelukkig dat ik later als ik groot ben, en zo ver dat ik een strandrit met een pony zou kunnen maken, ik niet perse links of rechts af hoef. Gewoon lekker recht vooruit in een volle galop.