Vandaag voor de eerste keer naar ‘lotgenotencontact’ geweest (en ws ook voor de laatste keer 😳). Dit gaat niet mijn clubje zijn. Misschien is Spijker weer eens heul erg tegendraads en eigenwijs. Ik wil graag terug omdat er twee mensen waren die nog uitslag kregen van onderzoeken, en dat wil ik graag weten. En verder WEIGER ik gewoon om in de ‘slachtofferrol’ te gaan zitten. Tuurlijk is er een leven VOOR en een leven NA… klopt helemaal.

En ik besef ook heul erg goed, dat ik een uitzondering op de regel ben. Volgens mijn fysio ben ik, al die jaren dat ze oedeem-fysio is, de ongecompliceerde 2e, die er zo ‘genadig’ van af gekomen is. Géén Chemo, géén bestraling… oké dat kost je dan wel een rechter borst… Voor mij is het meer een “tweede kans”.

Focus je op de dingen die je ECHT graag wil. Wat is belangrijk in JOUW leven. Waar liggen je talenten en wat zou je graag willen doen. Ik ben NIET ziek… Ik ga zeker géén klacht indienen bij het Elkerliek Ziekenhuis. Oh ben die mensen zoooooo dankbaar dat ze de onderste steen boven hebben gekregen.

En natuurlijk kom ik mezelf af en toe tegen, en mag ik wat ‘shit’ opruimen uit het verleden… Wie krijgt die kans nou (ja, in principe iedereen hoor, en borstkanker is dan wel ff “wake up call”)?

Zou ‘bijna’ willen zeggen dat ik ‘de bus’ dankbaar ben… Nou ga ik aanpakken waar het ‘echt’ om gaat… Ga er zo veel sterker uit komen dan dat ik er in gegaan ben.