Normaliter mag Spijkertje hier altijd het woord voeren, omdat het voor mij niet fijn voelt om in de IK vorm te praten, en deze keer maak ik een uitzondering. (Spijkertje is het gelukkig wel volmondig met me eens hoor 😁).

Ik ben best wel boos omdat er één of andere mafkees in Amerika rond loopt, die zich ook nog president mag noemen, en die een uitspraak doet, waarvan de meesten zich de gevolgen niet eens voor kunnen stellen. Dat vraagt om een uitleg, en ik ga 2 dingen met jullie delen.

Als iemand tegen jou zou zeggen, neem een slokje desinfecteer, want dan gaan de klachten weg, zullen de meeste mensen zeggen; Joh, doe niet zo raar. Dat ga je toch niet doen…

Tijdens mijn Chemo ben ik in gesprek geraakt met een mevrouw, via een onwaarachtig warme faceboek groep, die net als ik last had van “bijwerkingen”. Zowel bij haar als bij mij gingen de mond ‘stuk’. We hebben allebei een kunstgebit, dus dat is auwwww. Die mevrouw had echt vele malen meer last dan ondergetekende. Die hele mond was kapot en ze kon ook haar ‘tandjes’ niet meer verdragen. Dus eten ging ook niet meer. Toen kreeg ze een “tip” van iemand om te spoelen met lauw warm “zout” water 😢. En dat heeft ze gedaan.

En toen dacht ik nog: ‘ja maar lieve mevrouw, het is geen ontsteking…..het is kapot vanwege de Chemo. Hoeveel pijn kan een mens zichzelf aan willen doen…’

De voor mij ernstigste bijwerking die ik gehad heb van de Chemo is JEUK. Echt overal. Van liezen tot knieholtes tot hoofdhuid, armen en benen. Krabben tot de vellen er aan hangen. Niet weten waar je het zoeken kan en mag. En ik zeg jullie, lieve lezers en lezeressen, als ze toen tegen mij hadden gezegd: “Natas, ga in je poedelnakie op je handen dwars door Handel en echt, echt waar dan verdwijnt de jeuk”. Lieve schatten ik had het gedaan… Ik had er ‘alles’ voor over gehad om het te laten verdwijnen 😳😢😢.

Ik liep afgelopen avond met mijn honden door het bos en overdacht deze ‘blog’. Toen bedacht ik, misschien heb ik nog wel een beter voorbeeld… Stel… stel dat ze toen gezegd hadden, Natas, als je afstand doet van je honden, dan komt alles goed. Jij “offert” je honden op, EN je bent daarna wel van de jeuk af… Zo ver was ik waarschijnlijk niet gegaan, en had het echt wel serieus in overweging genomen. Je (lees IK) bent/was zo in een “overlevingsmodus” dat je alles aangrijpt. En kom in het dagelijks leven maar eens aan mijn honden… Ik lust je rauw…

Dat maakt me zo intens verdrietig. Mensen die nu met het Coronavirus besmet raken en dusdanig klachten krijgen dat ze richting ziekenhuis mogen of nog erger richting IC… We weten intussen allemaal dat een IC-opname niet zonder risico is. En ik heb het wel eens benauwd gehad hoor. Ook wel eens zo benauwd dat er een ziekenhuisopname volgde van 1 of 2 of 3 dagen. En dat is geen feestje, kan ik jullie verzekeren. Ook echt wel eens bedacht, dit ‘zou’ wel eens mijn laatste uurtje kunnen zijn. En nog nooit, echt NOG NOOIT, heeft iemand tegen mij gezegd, mevrouw Smeekens, we gaan U beademen want anders gaat U het niet redden.

Die “angst”, die “onzekerheid”… wat… wat gaat mij nu nog redden…. En dan komt er zo’n OETLUL die een optie geeft. 1 die NERGENS op slaat, en hij geeft mensen (onbedoeld) hoop. Er zijn mensen, die dit uit wanhoop gaan proberen. Niet omdat ze niet nadenken of zo, nee uit wanhoop. Die sukkel van een Trump is gvd het afschieten nog niet waard (dit mag ik niet zeggen, het is niet netjes, ik ga het zeker niet doen, en meen het wel uit de grond van mijn hart.)