Maandagochtend werd ik gebeld door het oncologisch centrum Helmond met de mededeling dat ik niet in aanmerking kom voor het revalidatiestukje Herstel in Balans. Ik heb namelijk “alleen maar” OK gehad en geen nabehandeling…  Die kwam niet geheel onverwacht, dus kan daar goed mee leven. Daarbij mocht ik maandag naar het ziekenhuis voor de jaarlijkse controle van mijn COPD en ik heb me daar ook geen moment druk over gemaakt. Misschien is die ‘onzekerheid’ gewoon iets waar je mee mag leren leven na de confrontatie met kanker. En nogmaals, me ook geen seconde zorgen gemaakt of druk gemaakt over de controle vandaag. Het ‘goede’ nieuws is dat de longinhoud gelijk gebleven is aan die van vorig jaar. COPD klasse 2 dus nog steeds 💪🏼💪🏼👍🏼.

Het ‘iets minder goede nieuws’ is dat men toch wel ‘iets’ gezien heeft op de foto aan de rechter long. Dan gaan meteen ALLE alarmbellen rinkelen en probeer ik natuurlijk heel nongalant te reageren. De arts denkt echter dat het een hele lichte vorm van longontsteking is en maakt zich voorlopig nog geen zorgen. Heb natuurlijk met dat gedoe van die slokdarm wel degelijk koorts gehad en er zat ook een piepje aan de rechter kant.

Een antibioticakuur mee gekregen voor een week en over 4 weken terug voor een foto en een bezoek aan de arts. Mocht er dan nog iets zichtbaar zijn, wat hij niet verwacht, dan komen er verdere onderzoeken, zoals een scan en verder nog niks gehoord van allerhande ‘enge’ onderzoeken.

Spijker neemt zich nu dus heilig voor dat ik NIET 4 weken in ‘angst’ ga zitten leven. Als het zo is, dan is het zo en zien we over 4 weken weer wel. Voorlopig eerst ff lekker bbq-en bij de buurvrouw die avond.

Wordt echt wel vervolgd…. 😉