Het gaat nu toch wel in eens snel hoor. Eerst afgelopen vrijdag Jan Rot en nu Hennie Vrienten 😢😢.
Jan Rot kende ik helemaal niet, en mijn lief Paula is al jaren fan. Heel vaak gezegd, goh misschien toch eens leuk om iets te luisteren van Jan. Dus heel af en toe lukte dat wel, en meestal strandde ik dan toch bij Gerard 🤭.
Gelukkig zijn we samen nog naar een optreden geweest van Jan toen het nog redelijk met hem ging. Net na de Corona regels, dus heerlijk afstand tussen al de bezoekers. Vanaf dat moment (beter laat dan nooit 🙃) absoluut WEL fan. Moie wat heeft hij mooie dingen gemaakt, geschreven, hertaald.
Er is nauwelijks nu nog een cd van hem te krijgen en Spotify en YouTube staat er vol mee. Voor de mensen die er ook eigenlijk niet veel van kennen, echt een aanrader 💖. Dag Jan, het ga je goed nu 😘.
En dan nu Hennie Vrienten weer, voor mij compleet onverwacht (wist nl niet dat hij ziek was 😳). Je kan niet alles weten, toch?
Meteen gaan dan mijn gedachte terug naar de jaren 80. Spijkertje had een spijkerbodywarmer VOL met buttons van Anti-Kernwapens tot natuurlijk de kleuren van Doe Maar. Behoor niet tot de groep gillende tienermeiden die vóór aan het podium stonden, eigenlijk heb ik ze nooit Live gezien (was toen al niet zo van de mannen geloof ik ☺️) en kan wel alle ‘bekende nummers’ mee zingen. En omdat ik niet wist dat hij ziek was, valt het me rauw op m’n dakje 😢.
Jan is voor mij een Icoon geworden omdat ik na 8 jaar (🥴🥴) eindelijk zijn muziek ben gaan luisteren. Had ik eerder mogen en kunnen doen, en geniet er nou mateloos van.
En Hennie is een stukje van mijn jeugd, wat nu best wel cru afgesloten wordt…