Gisteren avond gingen ze in het huisje naast ons nog een groot blauw plastic zeil ophangen wat dus mooi de hele nacht heeft lopen klapperen 😕. Wel lekker geslapen hoor, en was gister ook compleet gesloopt.

En met oa de mooie veters die ik van Paulaatje heb gekregen kon het vandaag eigenlijk niet meer stuk. Slechter als/dan gister kon het al niet meer gaan… 😇

Iets verder in het midden gestart dus de “Snelle Jelle’s” onder de deelnemers waren al weg. Redelijk snel aan kunnen haken bij een groepje en het eerste stuk liep eigenlijk als vanzelf. Tot de wind weer van de zijkant kwam. Dus m’n knie zei:” Ga jij maar lekker rechtdoor, ik ga de andere kant op”. Toen was het nog even bikkelen voor een km of 5 voor we bij de eerste EHBO post waren, waar ook de stempelpost was. Echter het was zoooo druk bij de EHBO, dat ik geen zin had om daar ruim een half uur te wachten met misschien de mededeling dat ze er niks aan konden doen.
Daar Conny tegen het lijf gelopen en de rest van de dag samen opgelopen.

Zo moeilijk als het gister ging, zo makkelijk liep het eigenlijk vandaag. Veel wind in de rug, en een gezellig praatje onderweg en de km’s lopen onder je door. Je gedachtes worden ook verzet als het ware want het ‘zware’ van deze tocht is dat je soms hele stukken “alleen” loopt. Met ver vóór je een paar mensen, en ver achter je ook. Dan is Friesland vlak en weids en altijd wind… (en je voelt ook alle pijntje en nogal Remi, dus best wel heul zielig 🙃🙃)

De laatste 5 km waren, zoals volgens mij bij alle grote tochten, weer eens zwaarder dan de 37 er voor. Knie deed moeilijk, scheenbenen gaan pijn doen en zowel Conny als ondergetekende hebben heerlijk lopen mopperen en dat we het vooral NOOIT meer gaan doen. En eenmaal aangekomen in Franeker, op een zeer gezellige markt ben je dat eigenlijk ook zo weer vergeten.

We zijn nu ver over de helft van de gehele tocht, en garandeer nog steeds niet dat ik het ga halen hoor. Iedereen die ik spreek heeft het er over dat mensen zo maar denken dat ze ongetraind een 11 Steden tocht kunnen lopen en dat dat nog bijna nooit iemand gelukt is. Nogmaals gisteren ook diverse malen gedacht dat ik het niet zou halen. Nu heb ik toch een klein beetje hoop dat het wel gaat lukken. Morgen wordt een pittige dag met wind schuin van achter (geloof ik) en wind is nu mijn grootste vijand (wat betreft de knie 😕).

Blaren zijn er volgens mij niet bij gekomen. Vanochtend zelf andere voetje ingetapet en dat is goed gegaan (en voor de wandelaars onder ons… sokken binnenstebuiten aan is een “Gouden Tip”, knoop die in de oortjes 😇).

Zo meteen lekker even wat eten, nog een douche pakken. De jacuzzi mag wachten tot zaterdag 😊, en op tijd slapen.

Wordt vervolgd…