Zo, de controle bij de oncoloog zit er weer op en ze was meer dan tevreden 😀😀. De operatie is nu 2 jaar geleden dus hoef nou ipv om de 3 maanden pas over een half jaar terug. Spijker is blij 😁😁.

En over m’n longetjes maak ik me nooit zo druk hoor, die Minions hebben zo ontzettend hun best gedaan. En je weet het maar nooit. Liep gister met de hondjes door het bos en toen ging de telefoon met een anoniem nummer. Dan schiet de hartslag toch wel ff richting 180 of zo… het zal toch niet… is dan wel het eerste wat er door m’n hoofd schiet. Nou was het de bank om door te geven dat ze geen “Grote ongeschreven cheques” meer hebben…

Dus daar gaan we zelf iets op verzinnen, om op maandag bij de Cirkel in Helmond het bedrag te gaan onthullen wat ik bij elkaar gelopen heb. Oh leiverts, wat komt het dicht bij nu… 😶😶.

Vandaag de posters die Paula ontworpen en gemaakt heeft af laten drukken. Morgen mag ik die op gaan halen 😇😀. Dan richting de Jumbo in Gemert, want dan kan die mevrouw m meteen maandag ochtend bij de emballage hangen. (Gelukkig hoeft ze in het weekeind niet te werken 😇).

Ik ga ook vragen aan een aantal mensen of ze een poster voor het raam willen hangen, en zelfs dat vind ik al spannend ☺️.

Beetje raar is het wel hoor, want ondanks dat ik de uitslag bij de oncoloog vol vertrouwen tegemoet zag, staat er nu echt niks meer in de weg. Het speelt ALTIJD in je achterhoofd…

En dan nog even iets heel anders. Liep vanochtend (het is nu donderdag als ik dit schrijf) met de honden door het bos en met die storm was dat toch ENG… Ik ben niet gauw bang in het bos en was blij dat ik het douchen had uitgesteld tot NA het uitlaten, anders had ik er nog een keer onder kunnen gaan hoor. Wonen op Handel is heerlijk behalve als het stormt. Omgeven door bos en heul heul veel bomen.

We waren vanochtend vroeg, want mochten al op tijd in het ziekenhuis zijn. Dutsel had best hoge nood en wilde eigenlijk het bos al niet in. Catweazle was in de feest stemming want al die waaiende blaadjes mogen stuk voor stuk gevangen worden. Einstein was zijn gewone blij ei humeur 😁. En mijn ‘onzekerheid’ helpt Dutsel natuurlijk al helemaal niet… Liepen we door een bos paadje, een hoop gekraak en jawel hoor, boom om. Natuurlijk gaat op dat moment Catweazle recht voor m’n voeten zitten, dus die heeft klein stukje gevlogen. Weg wezen hier! Het zal toch niet dat je 2x kanker overleefd en dat getroffen wordt door een omvallende boom 🥵🥵. De boom viel niet op het pad waar wij liepen hoor, en wel vlak er naast dus we waren ook redelijk snel het bos weer uit… Zelfs Einstein liep rustig mee aan de riem 😇😇.