Einstein is al een dag of 2 niet helemaal zichzelf 🤭. Spijkertje kon er haar vingertje niet precies opleggen en Dutsel was erg fel naar hem toe. Meestal regelen honden dat onderling prima, dus laat maar even gaan. En vandaag heeft hij zich ‘verraden’ 🤣🤣.
Ergens hier in het dorp (wat dus nu helaas wat aan de kleine kant is 🤨) loopt een ‘loops’ hondje en meneer Einstein weet van gekkigheid niet wat hij met zijn hormoontjes aan mag en kan. Dutsel is er EN niet van onder de indruk EN niet van gediend, wat hem dus meerdere malen per dag duidelijk verteld wordt.
Zelf is hij wel behoorlijk onder de indruk van zijn ‘nieuw ontdekte’ stukje hond 😉🤪. Te pas en te onpas (vooral dat laatste) loopt meneer er mee te koop en OMG wat is hij “soepel” in de heupjes. Hier binnen heeft hij geen schijn van kans, en oh wee als we naar buiten gaan. Normaliter is hij al vrij druk aan de riem, nu bijna niet te houden 🤨. Schuimbekkend struint hij de berm af, “bestijgt” stukken hout 🤣, (wil vooral even niet denken aan eventuele splinters en zo 🤭🙃) en Dutsel staat hem dan zeer verontwaardigd aan te kijken: Duurt het nog lang?? Kunnen we weer een stukje verder lopen ajb?
Nog niet misschien dat hij ‘iets’ probeert richting Spijker, want dan ben ik er heul erg gauw klaar mee 😤, en Dutsel is ook een absolute “no go”. We kijken het even aan hoe het zich verder ontwikkelt en als meneertje echt zo slecht in zijn velletje blijft zitten dan solliciteert hij toch echt naar een naamsverandering… Keinstein 🙁.