Wat een heftige paar dagen, en vandaag was het dan ‘eindelijk’ maandag. Einstein en Catweazle snapten er helemaal niks van, want Dutsel mocht vanochtend nuchter naar het spreekuur, dus zij mochten ook wachten met het eten 🙃.

Bij de DA aangekomen gevraagd of ik bij de toediening van de narcose mocht zijn en nogmaals uitgelegd dat ik het heel fijn zou vinden dat ze Dutsel ‘in slaap’ hielden tot ze met mij de foto’s hadden besproken… Allebei geen enkel probleem. Om een heel spannend half uur zo kort mogelijk te houden, haar heupen zijn slecht, ze heeft HD, en rechts is wat slechter dan links. Ze heeft een lichte vergroeiing in haar rug (en gelukkig géén Spondylose, dat is dat haar wervels tegen elkaar aan drukken en dat is héél pijnlijk) en haar elleboog was gelukkig verder OKÉ.

Met een nieuw soort pijnstilling (die ze afgelopen donderdag ook al mee gekregen had) zou ze nog een leuk en hondwaardig bestaan kunnen hebben en de DA vond het echt nog niet nodig om haar in te laten slapen. Volgens deze DA schijnt ze toch pas een jaar of 7 a 8 maximaal te zijn, dus dat was ook weer een meevaller.

De medicatie is iets verhoogd en na maximaal 14 dagen hebben we optimaal resultaat. Als Dutsel nog gewoon kwispelend door het leven kan, al is het zonder lange wandelingen, en ze kan vrij pijnloos haar dagen slijten, vind ik het prima. Dus mevrouwtje mocht weer wakker worden 😅😅.

Ze is nu zo dronken als een torretje, Einstein en Catweazle laten haar helemaal met rust, en we kijken het gewoon de komende periode aan. Merk ik aan haar dat ze het leven niet meer leuk vindt, dan nemen we andere beslissingen, en voorlopig heb ik m’n roedeltje nog compleet.

Allemaal vele male dank voor de lieve woorden en steunbetuigingen en kaarsjes die er voor haar gebrand hebben vandaag. Het heeft geholpen 🙏🏽🙏🏽😘😘😘