Dutsel kan aan de riem een ontzettende Drama Queen zijn. Bij het minste of geringste wat er ‘anders’ is in het bos slaat ze aan… Ze heeft verschillende blafjes. Oh, joehoe daar zijn de reeën, of er loopt een andere hond in de buurt, of “iiieeekkkssss er staat iets in het bos wat er gisteren nog niet was’.
In alle gevallen reageert Einstein ongeveer het zelfde…”Oh vrouwtje, ja fun, MAG IK..MAG IK..Ik ga het wel halen voor jullie of val het wel aan, of weet ik veel wat. Ja vrouwtje MAG IK NOU…. Kortom stuiter stuiter.
In het bos achter de speeltuin spelen dus best wel veel kinderen (joh…) en die sleuren met takken en bouwen boomhutten. Trek er voor Duts maar gerust 10 minuten voor uit, want daar gaat ze dus NIET langs. Einstein laat ik dan meestal gewoon los en die dendert er op af. Verplaatst ook weer hoop takken en is er maar ff lekker druk mee. Geeft ons de tijd om samen met Dutsel stapje voor stapje “het gevaar” te naderen, mits het bereikbaar is, want dwars door de bramen struiken doen we toch maar niet meer. Komt ‘mevrouw’ er dus achter dat boomhutten geen Dutsels in de buik bijten en loslopende takken ook niet uit zichzelf aanvallen. En kunnen we weer verder met de wandeling.
Afgelopen zondag was mijn BFF’je R.W jarig dus zijn we daar gezellig even naar toe geweest. Iets later naar huis dan eigenlijk de bedoeling was en dus gauw de hondjes eten, minstens half uurtje wachten (en dus géén honden los, ivm eventuele maagkanteling..), en lekker ff het bos in. Omdat ze toch niet los mochten dook ik eens een andere hoek van het bos in. (Altijd het zelfde rondje is ook zo maar altijd hetzelfde rondje😇).
Waar ik even niet bij nagedacht had, is dat het echt al best wel vroeg donker is… Rond 21.00 uur is het echt al schemerig. Dus wij liepen in een schemer bos, waar ik de weg nog niet echt heel erg goed ken, begint Dutsel toch in 1x te grommen… Helemaal in een strakke riem, nekharen overeind, oren plat achter in haar nekje, en ik kon in de schemer haar gebit redelijk zien schitteren.
Einstein dacht bij z’n eigen. Ja, daag, jij wil altijd roedelleider spelen vrouwtje… SUCCES… ik kruip eens lekker tussen jou benen en ga lekker liggen trillen… OEPS, en nu….
Dutsel benaderen was geen optie, want die stond zoooo strak dat ze echt waarschijnlijk op mij geklapt zou zijn. Doorlopen ging ook niet want Einstein was niet van plan zijn veilige plekje tussen mijn benen te verlaten. Dus daar stonden we dan..
Spijker is niet echt heel bang aangelegd (oké muv een auto dan…) en we lopen ook wel eens s nachts om 2 of 3 uur door het bos te zwerven, en nou vond ik het toch echt 6x niks… Voor mijn gevoel hebben we er wel een half uur gestaan, en als het al eens 3 min zijn geweest is het veel hoor. En ik zag niks bijzonders, hoorde niks bijzonders, echt geen idee waar ze nou zo op reageerde. Ze heeft ook niet geblaft, alleen maar grommen, en moie er komt een indrukwekkend geluid uit die dame.
Toen ze iets of wat ontspande ben ik al struikelend over Einstein toch maar door gaan lopen, en Dutsel achter me aan sleurend. Gelukkig zat er nog steeds ruim een meter tussen en haar agressie was op dat moment helemaal niet meer naar mij toe gericht (dat was van begin af aan niet zo hoor), ze bleef gefixeerd op ondefinieerbaar “iets” in het bos.
We waren vrij snel daarna weer thuis 😎😎. We kunnen best snel lopen met z’n drieën… Dus de woefkes vanochtend maar getrakteerd op een extra lange wandeling in een stuk bos wat ik inmiddels door en door ken.
