Tot mijn (bijna) schande mag Spijkertje bekennen dat Catweazle wellicht het meest ‘niet’ gesocialiseerde pupje is wat we ooit in huis gehad hebben. Dutsel is daar nog een grotere uitzondering op, en ze was al ruim volwassen toen ze hier in huis kwam. (En zo erg hopen we toch niet dat die kleine kabouter zich gaat ontwikkelen 😎🤭)

Met de Corona epidemie is het echt een super slechte tijd om een pup in huis te nemen… Het Valkenswaardhofje kent hij op z’n duimpje. Zo als daar is het bos hier in de omgeving ook. Maar vreemde mensen en/of andere honden heeft hij niet of nauwelijks gezien…

Wij ‘mijden’ alles wat ook maar enig zins lijkt op drukte, ‘s ochtends gaat hij nog in de draagtas mee naar het bos. Daar mag hij dan lekker los en komen we gelukkig bijna niemand tegen. Dan aan de riem mee naar huis.

‘s Middags lopen we over een lege akker. Einstein en Catweazle los, Dutsel aan een 10 meter riem, en wordt er volop gespeeld en gestoeid. Wederom alleen met eigen honden…

Catweazle is nu in de leeftijd dat ie van tal van dingen ‘schrikt’, die hij al vele male gezien heeft hoor… En nu komen daar dus dingen bij zoals, rijdende auto’s (hier op het hofje kom je die niet tegen…) Mensen met andere hondjes… En ik merk en zie dat hij dat zoooo spannend vindt.

Normaliter sjouw ik een pup overal mee naar toe. De drukte in. Door het centrum van Gemert lopen, mee de bus in, de trein in. Naar de dieren winkel. En dat “mist” hij dus allemaal.

Hij is dapper genoeg hoor, dus verwacht dat het ook wel helemaal goed gaat komen, en raar is het wel.