Toen we (Grietje, de dochter van Rianneke) en ondergetekende Rianneke weg gebracht hadden, heb ik de pedaalemmertjes bij Rianneke thuis op gehaald. Daar eerst goed uit gelaten en daarna met auto en al (jaja Spijker heeft 16 dagen auto nu 😊😊) met Saar en Elske richting huis.

De dames hebben met het uitlaten altijd een tuigje aan (s ochtends heulemaal NIET handig 😡) en toen ik thuis kwam had ik zoiets van: Ja dames jullie zijn er al uit geweest, die twee van mij nog niet, en ik wil toch eerst ff zitten en wat drinken voor ik nu met ‘alles’ ga lopen. Dus riempjes af in de gang, deur open en ga het maar ff regelen met jullie 4-en.

Einstein, met zijn ‘puber brain’ kan dan echt maar aan 1 ding denken. Elske, Elske en nog eens Elske. Waar zij gaat, staat hij ook. Hij is zooooo gruwelijk verliefd op die dame. Dus Elske was naar buiten ‘gevlucht’ (ja, dat dan weer wel) en zat op de bank. Einstein was bezig om kleine “liefdes beetjes” in haar rugje te geven… Toen ik riep dat ie daar toch echt mee op mocht houden, wilde hij dat ook echt doen, en bleef hij met zijn hoektand achter het tuigje van Elske hangen. Einstein schrikt zich rot. Elske ook, trappelen met haar pootjes…..HELLUP, IK ZWEEF……

Soms kunnen honden je met een blik aan kijken van “help” nou. En ik lag echt blauw van het lachen over tafel. Het was zo’n stom zicht. Einstein in paniek want dit was de bedoeling helemaal niet en Els nog veel meer in paniek want die hing tussen hemel en aarde.. Gelukkig schoot ze ook weer los voor ik überhaupt kon bedenken dat ik zelf in had kunnen grijpen..

Els daarna diep diep beledigd dat ik haar nu voor de TWEEDE keer in de steek liet… Ze besloot midden op tafel te gaan zitten. Meestal vind ik dat niet oké, en nu snapte ik het wel….

Dus…. ALTIJD TUIGJES UIT….