Voel me zo machteloos op dit moment. En even voor alle duidelijkheid, met Spijkertje gaat het ‘goed’ hé 💪🏼. Nog steeds “schoon”, en best wel ziek geweest afgelopen periode en ook dat allemaal weer overwonnen.

Oke, de strijd met de sigaret heb ik verloren 😢, en niks hoeft de eerste keer te lukken (ja, ik ben een ‘loser’…, barst maar los met het commentaar…). En wellicht dat me dat nog wel machtelozer maakt op dit moment.

Zou zo heul veel km’s willen lopen voor Alzheimer, omdat ik nu voor de eerste keer ‘echt’ geconfronteerd ben met wat dat doet met een gezin. Ik mag toch hopen dat Frank nu rust gevonden heeft in zijn ‘dwaaltocht’ de afgelopen periode… En dat maakt het gemis niet groter, vooral omdat Frank Frank niet meer was 😢.

Wil km’s gaan lopen omdat er in Utrecht (hoe zo dan…) niet eens een “Inloophuis” is… Hoe kom ik aan Utrecht, is Handel dan niet dichter bij de deur… Ja dat klopt en mijn zwager Marc woont in Utrecht, en hij wordt op een vreselijke manier geconfronteerd met kanker. Was bij Spijker vanaf de eerste controle alles ‘schoon’, bij Marc zijn bij de eerste controle al weer uitzaaiingen gevonden 🥴😢😢.

Machteloos sta ik aan de zijkant. Voor Ingrid, voor Marc en vooral voor Paula (mijn lief…) Er is NIKS wat het leed kan verzachten. We mogen wachten op uitslagen en dan kijken wat er mogelijk is. En “we” dan tussen hele dikke aanhalingstekens, want het is Marc zijn leven 💖. Wat hij ook beslist, wij als ‘naasten’ (en Spijkertje dan als verre weg naaste) mogen dat accepteren, en gaan dat accepteren.

Heb besloten om te gaan onderzoeken of ik deze Minion kan laten tatoeëren. Alleen het plaatje en wellicht eronder “Whateverrrr”.

K#Tkankercelletjes… en bij mij hebben de Minions WEL een goed resultaat bereikt, en daar blijf ik ze dankbaar voor. Vandaar de tattoo.