Afgelopen dinsdag mocht Spijkertje zich weer melden in het MMC voor haar 3 maandelijkse controle vanwege de (geweeste) longkanker. Ik had geen bericht gehad dat NA de longfoto het gesprek met de arts telefonisch zou gaan, dus na een jaar zouden we (Paula en ondergetekende) de longarts weer eens zien…
De foto’s waren zo gemaakt, en die mevrouw was ook weer zo lief. Ik zeg altijd als ze me dan vertellen dat ik het bovenlijf mag ontkleden; “Niet schrikken hoor, mis ook nog een borst”… Nee, daar zou ze niet van schrikken, EN… dan hadden ze me wel flink te pakken gehad. Euh ja, dat is waar, en ook zo veel geluk gehad 😇.
Daarna door naar ‘route 88’ (da’s géén beste route in het MMC Veldhoven). Dat was dus meer dan een jaar geleden dat we daar geweest waren, en dan gaat er toch weer wel van alles door je hoofd hoor. Dat eerste ‘gesprek’ na de diagnose. Gelukkig waren Rianneke en Paula daarbij, en wil echt liever nooit meer aan DIE tafel in de wachtkamer zitten. Zo grappig dat DAT dan allemaal door je hoofd schiet 🙄🙄.
Gaat mijn telefoon en ik zie op het scherm dat het de oncoloog is… Toch maar opgenomen, en ze zei, oh sorry, nee ik bel verkeerd, ik roep U zo even binnen… Spijkertje was niet echt heel erg gespannen of zenuwachtig deze keer, voel me prima en het gaat goed. Tuurlijk wel “spannend” en dat zal het altijd blijven omdat ik nooit klachten heb gehad, dus ook géén referentiekader wanneer het “goed of fout” zou kunnen zijn. En toen was het klaar he… gewoon ‘blinde paniek’, oh daar gaan we weer. Zie je wel 3x is scheepsrecht… Het is foute boel, ga je kistje maar bestellen, je bent een hopeloos geval, niks meer aan te doen…
Het heeft echt niet langer dan een min of 5 geduurd voor ze ons binnen riep, en echt lieve schatten, die extra plukken “grijs” in m’n haardos zijn van DIE 5 min…
Zo, mevrouw Smeekens, het is lang geleden dat we elkaar gezien hebben. Hoe gaat het met U?… Nou tot op een minuut of 5 geleden nog redelijk goed hoor, en volgens mij gaat U mijn vertellen dat dat niet zo is… (dat had ik willen zeggen, en wat zei ik…) Goed hoor, en met U?
Gelukkig is mijn oncoloog een zeer direct persoon die er nooit omheen draait, dus ze zei; De foto ziet er echt prima uit, niks op aan te merken. Geen vlekjes, geen plekjes, ik ben zéér tevreden… Ppppfffff nou, ik geloof ik nu ook wel (een klein beetje…), en dan nog, geloof ik het niet hoor. Zometeen komt er wel ergens een addertje onder het gras vandaan, vast…
We hebben de foto’s en de scans bekeken (ik herken daar echt heulemaal niks van. Het enige wat me opvalt is dat ze aan de rechter kant de ‘bovenste top’ van de long afgehaald hebben, en op de foto mis ik het ‘onderste deel’ van mn long 🙃🙃)
De oncoloog vond ook dat ondergetekende er ‘goed’ uit zag en ze was vooral verbaasd over m’n bos giga krullen. Dat dat allemaal weer terug gegroeid is… 😁😁. (Geen haar van die hele bos die er aan denkt om ook maar misschien richting kapper te gaan…)
Spijkertje heeft ook nog even nagevraagd (en eigenlijk wist ik het al wel hoor) hoe het zat met verlies van geur en smaak, na de Chemo. En ja, als dat na een jaar nog niet terug is, zal dat waarschijnlijk ook niet meer terug komen… Dat was toch wel een hele vervelende bijwerking van die chemo, zei de oncoloog. Lieve mevrouw de oncoloog, weet U wat een vervelende bijwerking van die Chemo is?? Eerst die zware Chemo krijgen en dan alsnog dood gaan, dat is pas zwaar…
Ik ga lopen in november, dus heb de voedingsstoffen nodig die er in voedsel zitten. De uitdaging wordt/is nu om kruiden en zo te vinden die er nog een beetje smaak aan geven, en anders eten we maar karton. Ergens in mijn achterhoofd zit er altijd nog een stemmetje dat zegt; Het is niet OF de kanker terug komt, maar WANNEER… En voorlopig dus mooi even weer 3 maanden niet…