Ppppffff weet even niet waar te beginnen. Ja, allereerst wensen wij natuurlijk iedereen een voorspoedig 2021, en WIJ gaan knallen, hoe dan ook. In november gaan we LOPEN💪🏼👣👣👣.

En verder is het nu even 1 grote ‘onzekerheid’, deze keer niet om Spijker, want die heeft op 29 december te horen gekregen dat alles er buitengewoon goed uit zag, en dus weer voor 3 maanden “schoon” is verklaard, maar om  Dutsel…

Ze is de laatste tijd zichzelf niet. Snauwerig, chagerijnig en ik dacht dat het kwam door het vuurwerk wat hier zo nu en dan eens afgestoken werd. Oké er zijn wat prullenbakken opgeblazen, dus dat waren flinke klappen, dat dan weer wel, dus Benitons (het pension) gemaild of Dutsel wat eerder mocht komen dan eigenlijk de afspraak was. Geen enkel probleem, Dutsel voelt zich zooo thuis daar, heerlijk ontspannen hond, kom maar brengen hoor.

Nou, deze keer dus niet. Ze wilde bijna geen andere honden in haar omgeving. Spelen (lees lekker rond rennen op een uitlaat veld) was er ook niet bij. Kortom bij het pension kenden ze Dutsel ook niet terug. Het is niet de hond die het altijd (nou ja, de laatste 3,5 jaar dan, want langer is ze nog niet hier) was.

Wat is er met mijn meisje aan de hand?? Ze heeft pijn, dat is wel duidelijk, en waar komt die pijn vandaan?? Tuurlijk, sinds een paar maanden weten we dat ze veel ouder is dan mij ooit verteld is. Toen ze hier kwam zaten er DRIE entboekjes bij en er was géén chip aanwezig…

Maandag ochtend als eerste de DA bellen en een volledige check-up. Ik wil weten wat er aan de hand is. Ze maken maar foto’s, ze nemen maar bloed af, het maakt me niet uit. Al mag ik de rest van de maand droog brood eten, het zal me jeuken.

En er zit een knoop in mijn maag, een brok in de keel… was het maar maandag…